ثبت اختراع جاروبرقي در امريكا (1869م)

این دستگاه جاروب به وسیله برس استوانه¬ای و مجموعه¬ای از سیلندرها که مکش ایجاد می¬کردند کار نظافت را از روی فرش انجام می‌داده. پس از آن در سال ۱۸۶۹ ایوس مک گاون توسط یک فن که نیروی محرکه دستی داشت از طریق ایجاد جریان هوا (گرداب) یک دستگاه جاروبرقی ساخت.

در سال ۱۸۹۸ جان اس تورمن یک دستگاه جاروب قابل حمل طراحی نمود که به دلیل بزرگی به وسیله یک کشنده توسط اسب جابه جا می‌شده است. اولین دستگاه جاروبرقی صنعتی که پایه و اساس کار آن‌ها شبیه دستگاه‌های جاروبرقی امروزی بوده، توسط هوبرت سسیل بوت مهندس انگلیسی در سال ۱۹۰۱ در انگلستان تولید شده است.

جاروبرقی که هوبرت طراحی کرده بود یک موتور احتراق داخلی داشت. این موتور احتراقی یک پمپ پیستونی را برای ایجاد خلاء به حرکت درمی‌آورد. هوا از طریق یک فیلتر پارچه‌ای عبور می‌کرد و مواد به داخل مخزن ریخته می‌شد. کل دستگاه توسط یک اسب کشیده می‌شد و مردم آن را “Puffing Billy” نامیدند. این دستگاه به قدری بزرگ بود که نمی‌توانست وارد ساختمان شود.

در نتیجه تنها لوله‌هایی از آن خارج می‌شد و طریق پنجره‌ها وارد خانه می‌شد. مدل بعدی او به وسیله موتور الکتریکی طراحی شده بود. این جاروبرقی نیز بیش از حد بزرگ بود و برای صاحبان خانه¬ها مناسب نبود.

پس از بررسی تاریخچه و اختراع جاروبرقی در میابیم نخستین دستگاه که می‌توان آن را به راحتی به اطراف حمل کرد توسط والتر گریفیتس در سال ۱۹۰۵ طراحی شده بود. این دستگاه از سیلندر برای جاروب کردن گرد و غبار و یک لوله انعطاف‌پذیر استفاده می‌کرد. جیمز ب. کربی در سال ۱۹۰۶ دستگاه خلاء را اختراع کرد و آن را “سیکل خانگی” نامید. این دستگاه به جای یک فیلتر از سیکلون برای جداسازی خاک استفاده می‌کرد. این دستگاه در واقع اولین جاروبرقی قابل حمل دارای یک موتور بوده است. جیمز موری اسپنگلر در سال  ۱۹۰۷ نیز یک دستگاه جاروبرقی طراحی کرد. این جاروب دارای یک برس استوانه‌ای چرخشی، فن برقی، یک جعبه و یک کیسه برای گرد و غبار بود. او پولی برای تولید ایده خود نداشت و این ایده را به ویلیام هنری هوور را در سال ۱۹۰۸ فروخت و به وی واگذار کرد.

هوور این جاروبرقی طراحی شده را با قرار دادن آن در یک جعبه فولادی و طراحی اتصالات برای نصب شلنگ به روزتر نمود. او بعداً کیسه‌های دفع فیلتر اضافه کرد و اولین جاروبرقی که به درستی کار کند را در سال ۱۹۲۶ طراحی کرد.