پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی شیراز در مطالعه‌ای تاثیر استفاده از عصاره گلبرگ گل محمدی را بر بیماری لیشمانیوز بررسی کردند.
«لیشمانیوزیس» نوعی بیماری انگلی مشترک بین انسان و حیوان است که توسط تک‌یاخته‌ای به نام «لیشمانیا» ایجاد می‌شود. این بیماری به سه شکل جلدی، جلدی مخاطی و احشایی در انسان دیده می‌شود. درمان اساسی بیماری لیشمانیوزیس، استفاده از داروهایی با ترکیبات «آنتیموان» پنج ظرفیتی است؛ اما در سال‌های اخیر، افزایش میزان مقاومت به این ترکیبات منجر به معرفی داروهای ضد لیشمانیایی جدیدی مثل «میلتفوسین»، «آمفوتریپسین B»، «کتوکونازول» و «پارومومایسن» شده است.
استفاده از این ترکیبات دارویی محدودیت‌هایی از قبیل طولانی بودن دوره درمان، گران بودن داروها، عدم پاسخ درمانی در حدود ۱۰ الی ۱۵درصد از موارد و داشتن سمیت شدید بر روی قلب، کبد و کلیه‌ها دارد. به همین دلیل؛ در حال حاضر تحقیقات وسیعی بر روی روش‌های درمانی لیشمانیوز در حال انجام است. نمونه‌ای از روش‌های درمانی این بیماری، استفاده از گیاهان دارویی است.
نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی گلبرگ گل محمدی می‌تواند اثر ضد لیشمانیایی داشته باشد و در درمان این بیماری به‌خصوص در موارد مقاوم به درمان با ترکیبات پنج ظرفیتی مطرح باشد.
این پروژه تحقیقاتی با عنوان «بررسی اثر آنتی لیشمانیایی عصاره های هیدروالکلی CAPPARIS SPINOSE و ROSA DAMASSCENE» بر روی لیشمانیا ماژور به روش MTT» در پایگاه نتایج پژوهش‌های سلامت کشور منتشر شده و فتانه میکائیلی، مجتبی نوروزی، ارمغان وفافر و غلامرضا حاتم در دانشگاه علوم پزشکی شیراز در انجام آن مشارکت داشتند.