محققان دانشگاه RMIT یک سیستم فناورانه برای درمان سرطان استخوان ابداع کرده اند. آنها ایمپلنت های شخصی سازی شده را با کمک پرینتر سه بعدی می سازند که به بیماران مبتلا به سرطان استخوان کمک می کند. ایمپلنت های Just-In-Time در حقیقت فناوری های پرینت سه بعدی، تصویربرداری و جراحی رباتیک را باهم ترکیب می کنند.
نخست دستگاه هایی مخصوص تصویری از استخوان ثبت و اطلاعاتی را برای جراحی های نیمه رباتیک فراهم می کنند. درمرحله بعد جراحان تومور را از استخوان جدا می کنند. سپس محققان قسمتی از استخوان بیمار را که از بین رفته، اسکن می کنند تا ایمپلنتی دقیقا با همان شکل با پرینتر سه بعدی بسازند.
بیشتر بدانید …
چندی پیش ایمپلنت استخوان مصنوعی به کمک پرینتر سه بعدی توسط دانشجویان مکزیکی ساخته شد. ایمپلنت استخوان مصنوعی حاصل یک کار تیمی و موفقیت آمیز دانشجویان دانشگاه بنامیتا در پوبلای مکزیک بوده، که با استفاده از یک پرینتر سه بعدی، داربستی را برای استفاده در استخوان مصنوعی طراحی کرده و ساختند.
این ماده مصنوعی که به صورت سه بعدی پرینت شده بود، رشد استخوان را افزایش داده و گفتنی است که تیم مسئول از الگوریتم‌های رایانه‌ای در طراحی آن بهره گرفته بودند.
برای این نوآوری، یعنی ساخت ایمپلنت استخوان مصنوعی جایزه‌ای با دستان خاویر باروس سیرا و از سوی Mexican Academy of Engineering and the Universidad Nacional Autónoma de México یا UNAM به تیم یاد شده اهدا شد.
ساخته شدن این ایمپلنت استخوان مصنوعی، که با پرینتر سه بعدی داربست زده می شود، چیزی حدود ۲۸ روز برای جایگیری در بدن به زمان نیاز دارد. ایروینگ فرناندز، مهندس موادی که بر روی این پروژه در مرکز تحقیقات علمی یوکاتان (CICY) مشغول به کار است، گفت: قابل توجه ترین نکته در قبال این ماده این است که توسط یک مدل ریاضیاتی که چگونگی ساختار استخوان را نشان می‌دهد، طراحی شده است.
الگوریتم های کامپیوتری، روشی است که این گروه در دستور کار خود قرار داده تا به وسیله آن چگونگی رشد استخوان را در داربست تعیین نماید. گفتنی است که استفاده از این روش یعنی ایمپلنت استخوان مصنوعی در لابراتور با موفقیت همراه بوده است
چیزی که در این روش به خوبی خودنمایی می‌کند، این است که از سلول‌های خود بیمار در ساختن این مواد مصنوعی استفاده می‌گردد، لذا احتمال پس زدن آن توسط بدن به صفر می‌رسد. به گفته توسعه دهندگان، این تکنیک می‌تواند جایگزین ایمپلنت های فلزی باشد، همین ساختارها هم با کمک چاپ سه بعدی صورت می‌پذیرند.
زیست شناسی به نام برندا لیزابت اذعان داشت که اگر هر نوع شکستگی وجود داشته باشد می‌توان از این استخوان مصنوعی استفاده کرد حتی برای شکستگی سطح سه که در این وضعیت استخوان در معرض خطر است.و به جای استفاده از فلز که پس از گذشت دو سال غیر قابل استفاده است و حتی ممکن است زنگ بزند، می توان از این روش جدید استفاده کرد.