تاثیر “میکروبیدها” در بهبود سوختگی‌ها

به گزارش آردی نیوز و به نقل از گیزمگ، یکی از مشکلات آنتی بیوتیک‌ها این است که باید خیلی سریع نوع جدیدی از آنها برای از بین بردن گونه‌های مقاوم به باکتری‌ها تولید شوند. با این حال آنتی بیوتیک‌های به شکل دانه‌های میکروسکوپی “پلی استایرن”(polystyrene) می‌توانند کمک زیادی به درمان زخم‌های عفونی کنند.

چندین سال پیش، “میکروبیدها”(microbeads) با پروتئینی به نام “مولکول چسبندگی چند غلظت 7 “(multivalent adhesion molecule 7) که بسیاری از باکتری‌های مضر از آن برای اتصال به سلول‌های میزبان استفاده می‌کنند، پوشش داده شدند. میکروبیدها ذرات پلاستیکی جامد هستند. مطالعات انجام شده بر روی موش‌های آزمایشگاهی نشان دادند دانه‌هایی که برای زخم‌های سوختگی استفاده شدند در جلوگیری از عفونت موثر بوده‌اند.

اکنون محققان “دانشگاه بیرمنگام”(University of Birmingham) یک تحقیق تحت نظارت “پال رابرتز”(Paul Roberts)  پژوهشگر ارشد این مطالعه انجام داده‌اند. این مطالعه یک مدل ریاضی برای نشان دادن چگونگی تاثیر میکروبیدها در درمان سوختگی موش‌های آلوده به “سودومونا”(Pseudomonas) توسعه داده است. سودومونا سرده مهمی از باکتری‌های گرم منفی متعلق به شاخه پروتئوباکتریا، رده گاماپروتئوباکترها هستند.

پس از اعمال این مدل به یک برنامه کامپیوتری که برای شبیه‌سازی سناریوهای مختلف عفونت مورد استفاده قرار گرفته بود، مشخص شد در حالی که درمان میکروبیدها به تنهایی تاثیر چندانی ندارد، اگر با روش شناخته شده‌ای به نام “دبریدمان”(debridement)  ترکیب شود، بسیار موثر خواهد بود . دبریدمان به برش، برداشت یا حذف یک بخش از بافت مرده، عفونی شده یا صدمه دیده از بدن بیمار، به منظور تسریع روند جایگزینی یا ترمیم طبیعی در بافت سالم اطراف آن و بهبود در آن قسمت گفته می‌شود.

رابرتز گفت: نتایج ما نیز نشان می‌دهد که این میکروبیدها می‌توانند برای تکمیل داروهای آنتی بیوتیک سنتی مورد استفاده قرار گیرند، این‌ها ما را قار می‌سازند که سریع‌تر عفونت‌های باکتریایی را از بین ببریم و در نتیجه میزان استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها را کاهش دهیم.

اکنون به منظور ایجاد ترکیبی بهینه از درمان میکروبیدها، دبریدمان و آنتی بیوتیک‌ها، آزمایشات آزمایشگاهی و مدل‌های پیچیده‌تری توسعه داده شده‌اند.

این مطالعه در مجله “PLOS” منتشر شد.