محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر در مطالعات اخیر خود مدلی را برای بهبود عملکرد ایمپلنت‌های دندانی ارائه کردند.
به گزارش آردی نیوز و به نقل از ایسنا، مریم گرامی‌زاده، مجری طرح «مطالعه معیارهای طراحی ایمپلنت دندانی با استفاده از مدل‌سازی اجزای محدود، روش بهینه‌سازی و تکنیک‌های آزمایشگاهی» و« بهبود عملکرد ایمپلنت دندانی و یافتن یک مدل بهینه و ایده آل برای آن جهت عملکرد بهتر و احتمال شکست کمتر»، اظهار کرد: با توجه به سهم بالای واردات ایمپلنت دندانی و عدم کیفیت کافی مدل‌های بومی، درصدد بر آمدیم که یک مدل ایده‌ال طراحی کنیم تا در آینده به ساخت این مدل و توسعه تولید داخلی آن پرداخته شود.
وی افزود: برای انجام این پروژه علاوه بر یک مدل موجود در بازار، دو طرح پیشنهادی برای پروژه‌های ایمپلنت طراحی و مدل‌سازی کردیم که با مقایسه این سه مدل توسط دو روش یعنی “شبیه‌سازی نرم‌افزاری” و “تست‌های آزمایشگاهی”، یک مدل به عنوان مدل بهینه معرفی شد.
این محقق ادامه داد: در بخش نرم‌افزاری از روش تحلیل اجزای محدود که یک روش معتبر مهندسی است، استفاده شد و برای تست عملی نیز از روش فوتوالاستیسیته بهره بردیم.
وی با بیان اینکه با این روش نتایج توزیع تنش حاصل از دو مدل با هم مقایسه شد تا مدل برتر مشخص شود، اظهار کرد: همچنین با کمک نرم‌افزار، ابعاد هندسی بهینه برای ایمپلنت برگزیده به صورت دقیق محاسبه شد.
گرامی‌زاده خاطر نشان کرد: در بخش نرم‌افزاری این تحقیق نیز ساخت مدل سه‌بعدی ایمپلنت‌ها و انجام یک مدل‌سازی دقیق و نزدیک به واقعیت نیاز به دقت و مهارت بالایی داشت و انجام تحلیل‌های خستگی به دلیل حجم زیاد محاسبات بسیار زمان‌گیر بود؛ در بخش آزمایشگاهی، ساخت مدل‌ها چالش اصلی بود که باید با دقت بسیار بالایی ساخته می‌شد.
به گفته وی، مرحله بعدی این طرح می‌تواند ساخت مدل انتخاب شده به صورت انبوه و مناسب بازار باشد.
مجری طرح، معرفی دو مدل جدید برای طرح رزوه‌های ایمپلنت را از ویژگی‌های این طرح نام برد و یادآور شد: در این مدل‌سازی سعی شد علاوه بر تحلیل استاتیکی از تحلیل خستگی نیز استفاده شود تا عملکرد ایمپلنت‌ها در درازمدت مورد توجه قرار گیرد.
وی ادامه داد: همچنین آنالیز حساسیت و بهینه‌سازی کمک کرده است که ابعاد هندسی ایمپلنت مورد نظر به صورت بهینه محاسبه شود. آزمایش عملی نیز به تایید کار نرم‌افزاری پرداخته است.
بر اساس اعلام روابط عمومی دانشگاه امیرکبیر، این پروژه با راهنمایی دکتر حمیدرضا کاتوزیان عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و دکتر مهدی کدخدازاده عضو هیات علمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شهید بهشتی انجام گرفته است.