مهندسان بریتانیایی در حال تهیه یک نسخه مدرن از ونتیلاتور فشار منفی(NPV) هستند که بیشتر با نام “ریه آهنی” شناخته می‌شود تا برای بیماران مبتلا به بیماری کووید-۱۹ که تحت مراقبت قرار دارند، یک جایگزین ساده و ارزان‌قیمت برای ونتیلاتورها یا همان دستگاه‌های تنفس مصنوعی تهیه کنند.
به گزارش آردی نیوز و به نقل از نیو اطلس، یکی از منابعی که برای درمان بیماران مبتلا به کروناویروس جدید یا همان کووید-۱۹ با کمبود جدی مواجه است و نیاز به پشتیبانی دارد، ونتیلاتورها یا دستگاه‌های تنفس مصنوعی هستند. آنها به تنفس در افرادی که ریه‌هایشان به شدت تحت تأثیر کروناویروس قرار دارد، کمک می‌کنند، اما این دستگاه‌ها با مشکلات زیادی روبرو هستند.
بدیهی‌ترین مشکل این است که دستگاه‌های تنفس مصنوعی در سراسر جهان کم هستند و مقامات بهداشت و سلامت در تلاش هستند تا تقاضای فعلی و تخمین زده شده را هماهنگ با گسترش این بیماری همه‌گیر تأمین کنند.
مشکل دیگر ونتیلاتورها این است که ساخت آنها پیچیده و گران است و نیاز به نظارت توسط پرسنل آموزش دیده دارد.
مشکل بعدی اینکه استفاده از آن روی افراد سالم خطرناک است، زیرا نیاز به لوله‌گذاری در ریه فرد و بیهوشی دارد.
این ونتیلاتورهای فشار مثبت متناوب (IPPV) با استفاده از فشار مثبت کار می‌کنند. یعنی آنها هوا یا اکسیژن را مستقیماً درون ریه‌ها پمپاژ و راه تنفس بیمار را باز می‌کنند. در حالی که “ریه آهنی” برعکس است.
“ریه آهنی” برای اولین بار در قرن ۱۷ میلادی اختراع شد. یک “ریه آهنی” در شکل کلاسیک خود، یک محفظه استوانه‌ای بزرگ و هوابندی شده (غیر قابل نفوذ هوا) که به اندازه کافی برای نگه داشتن یک فرد که سرش از یک انتها بیرون بماند، بزرگ است.
داخل محفظه یک دیافراگم قرار دارد که به یک موتور الکتریکی وصل شده است. با چرخش موتور، میل لنگ شروع به کار می‌کند که باعث انبساط و انقباض دیافراگم می‌شود. با انجام این کار، حجم داخل محفظه بزرگ و کوچک می‌شود و باعث می‌شود فشار هوا افت و افزایش پیدا کند. این باعث می‌شود قفسه سینه بیمار منقبض و منسبط شود و به وی اجازه می‌دهد حتی اگر کاملاً فلج باشد، نفس بکشد.
این ریه‌های آهنی در اوج بیماری‌های همه‌گیر فلج اطفال در قرن بیستم در بیمارستان‌ها و حتی خانه‌ها رواج داشتند، هرچند که از آن زمان تاکنون توسط ماشین‌های پیچیده‌تر کنار رفته بودند. اما کووید-۱۹ ممکن است به آنها جان تازه‌ای ببخشد.
محصول جدید که کاری مشترک از محققان دانشگاه “وارویک”، گروه هوافضا و دفاعی “مارشال”، بیمارستان گوش و حلق و بینی ملی رویال و گروه‌هایی از دانشمندان، پزشکان، دانشگاهیان، تولیدکنندگان و مهندسان است، “exovent” نامیده می‌شود.
این دستگاه در حال حاضر به مرحله نمونه اولیه رسیده است و در دو کلینیک مراقبت ویژه در انگلستان آزمایش خواهد شد.
این دستگاه بر خلاف دستگاه‌های تنفس مصنوعی فشار مثبت، نیازی به لوله‌گذاری ندارد و طراحی و عملکرد بسیار ساده‌تری دارد. به گفته طراحان آن، بیماران می‌توانند در طول استفاده از آن بیدار بمانند، دارو مصرف کنند، غذا بخورند و مایعات بنوشند و از طریق تلفن با عزیزان خود صحبت کنند. علاوه بر این، این دستگاه، کارایی قلب را نسبت به ونتیلاتورهای معمولی ۲۵ درصد بیشتر بهبود می‌بخشد که می‌تواند عملکردهای قلبی را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
توسعه‌دهندگان همچنین می‌گویند که این دستگاه می‌تواند در بخش‌های معمولی بیمارستان‌ها نیز مورد استفاده قرار گیرد که این امر، تخت‌های ICU را برای موارد جدی‌تر آزاد می‌کند.
این دستگاه تنها با محصور کردن قفسه سینه کار می‌کند و برای کار، نیازی به هوای فشرده شده یا اکسیژن ندارد و تنها چند قسمت متحرک دارد که به راحتی هم در دسترس هستند.
تخمین زده می‌شود که پس از طی مراحل ارزیابی و آزمایش‌ها، تعداد ۵۰۰۰ عدد از این دستگاه می‌تواند به طور هفتگی در انگلستان تولید شود.
“مارگو جیمز”، رئیس اجرایی گروه تولیدی دانشگاه وارویک می‌گوید: ما خوشحالیم که روی “Exovent” کار می‌کنیم تا به تولید انبوه این ونتیلاتورهای غیر تهاجمی کمک کنیم. مهندسان و محققان ما در زمینه طراحی، مهندسی، تهیه منابع و سرهم بندی این ونتیلاتور همکاری می‌کنند. /ایسنا