بعدها این ذرات حتی می‌توانند از مواد گیاهی دور ریخته شده مانند ضایعات کشاورزی یا کارخانه تولید کاغذ تامین شوند.
آب به این نانوذرات اضافه می‌شود و مخلوط حاصل بین دو سطح قرار داده می‌شود. هنگامی که گرما متعاقباً روی محلول اعمال می‌شود، آب تبخیر و باعث می‌شود که ذرات با تبدیل شدن به لایه‌های جانبی نانو کریستال سلولزی، با سطح‌های کناری پیوند ایجاد کنند.
در نهایت اگر کسی سعی کند دو سطح را مستقیماً از هم جدا کند، انجام این کار بسیار دشوار خواهد بود؛ چرا که فقط یک قطره از این چسب می‌تواند نیروی کششی تا ۹۰ کیلوگرم را تحمل کند.
گفته می‌شود اگر دو سطح در جهت‌های مخالف به طرف دیگر کشیده شوند، نیروی عمود بر صفحه اعمال می‌شود و پیوندها نسبتاً به راحتی شکسته می‌شوند. در حقیقت، استحکام این چسب در این حالت یک هفتادم حالت اول است. بنابراین چسب را می‌توان با فشار جانبی جدا کرد.
در حال حاضر حدود دو ساعت طول می‌کشد تا این چسب شکل بگیرد، اگرچه با افزایش گرما می‌توان این زمان را کاهش داد. اگرچه درجه حرارت بالاتر (بالاتر از ۵۰ درجه سانتیگراد) منجر به ایجاد سطح پیوند کوچکتر می‌شود.
پس از توسعه این چسب، امید است که بتوان از آن در صنایعی از قبیل الکترونیک یا بسته‌بندی استفاده کرد. بدین ترتیب پس از دور انداختن آنها، به راحتی بازیافت می‌شوند.
این تحقیقات در مجله Advanced Material منتشر شده است. /ایسنا