سیارک عامل نابودی دایناسورها به تولد جنگل‌های حاره‌ای کمک کرد

دکتر مونیکا کاروالو از سرپرستان این مطالعه از موسسه تحقیقات استوایی اسمیتسونیَن در پاناما گفت: “تیم ما بیش از ۵۰ هزار فسیل گرده و بیش از شش هزار فسیل برگ به جا مانده از قبل و بعد از آن برخورد را بررسی و تحلیل کرد.”

آنها دریافتند که تا پیش از برخورد آن سنگ عظیم در جایی که حالا شبیه جزیره یوکاتان در مکزیک است، گیاهانی با میوه مخروطی و سرخس ها غالب بودند.

اما بعد از آن حادثه ویرانگر، تنوع گیاهی ۴۵ درصد افت کرد و انقراضی در سطح گسترده اتفاق افتاد، به خصوص در میان گیاهان دانه‌دار.

هرچند جنگل ها در شش میلیون سال بعد دوباره رشد کردند، اما گیاهان گلدار این بار غالب شدند.

ساختمان جنگل های حاره ای هم در این دگرگونی تغییر کرد. در اواخر دوران کرتاسه زمانی که دایناسورها هنوز زنده بودند درختان با فاصله زیاد از یکدیگر رشد می کردند. تاج درختان همپوشانی نداشت به طوری که اجازه می داد نور به سطح جنگل برسد.

اما بعد از برخورد، جنگل ها انبوه شدند به طوری که راه ورود نور به سطح جنگل تا حدود زیادی بسته شد.

اما محققان با توجه به تحلیل گرده و برگ آن گیاهان سه توضیح احتمالی را برای این تغییرات پیشنهاد می کنند.

در درجه اول ممکن است حضور دایناسورها مانع تشکیل جنگلی انبوه شده باشد، چون به شدت از آن تغذیه و گیاهان سطح جنگل را لگدکوب می کردند.

توضیح احتمالی دیگر این است که ریختن خاکستر در اثر آتش سوزی وسیع ناشی از برخورد سیارک باعث تقویت خاک شد و گیاهان گلدار را در موقعیتی برتر قرار داد.

توضیح دیگر این است که نابودی گسترده تر درختان سوزنی‌برگ به گیاهان گلدار فرصت داد غالب شوند.