محققان مصری با استفاده از داروی ضدصرع فنی توئین که توانایی درمان زخم های پوستی را دارد، پانسمان نانوفناورانه حاوی نانوذرات را برای درمان زخم ها ابداع کرده اند.
این پانسمان نانوفناورانه تنها پس از یک بار اعمال بر روی بافت نرم و در چند روز می تواند زخم ها را بهبود بخشد. معمولا درمان زخم ها به طور کامل چندین روز تا چند هفته به طول می انجامد و در برخی موارد ممکن است پس از چند ماه و یا تا دو سال بهبود پیدا کنند.
اگرچه فنی توئین به دلیل قابلیت آن در تسریع بهبودی زخم شناخته شده است، اما برخی از خواص آن اثربخشی آن را محدود می کند. برای مثال، درصد کمی از این دارو می تواند در گردش خون جذب شود و هم چنین تمام ناحیه زخم را پوشش نمی دهد، که منجر به دخالت در راندمان بهبود می شود.
برای غلبه بر این چالش ها، یک گروه تحقیقاتی از شهرک علم و فناوری زویل در مصر به سرپرستی ابراهیم الشربینی مدیر مرکز علوم مواد، این دارو را در بانداژی که حاوی نانوذرات قرار گرفته درون نانوالیاف بود، تعبیه کردند.
الشربینی در این باره گفت: این امر موجب رهایش کنترل شده خوب فنی توئین و توزیع موثر آن شد که اثربخشی آن را افزایش داد.
وی هم چنین توضیح داد که تعبیه دارو در نانوذرات و سپس بارگذاری آن در نانوالیاف یکی از مهم ترین مزایای طراحی بانداژ است که آن را از سایر بانداژها متمایز می کند. وی افزود با افزایش مساحت سطح موجود برای کشتن باکتری و هم چنین افزایش تخلخل که منجر می شود توانایی جذب دارو افزایش یابد، قابلیت بیشتری برای بهبود حاصل می شود.
این گروه بانداژهایی را که در آزمایشگاه توسعه داده بودند، بر روی نمونه های بافت لیفی انسانی و موش ها آزمایش کردند. نتایج نشان داد که با استفاده از بانداژهای حاوی نانوذرات پوشش داده شده با لایه ای از لسیتین، زخم ها به طور کامل بهبود یافتند. الشربینی تاکید کرد که در بسیاری از موارد یک بانداژ برای ترمیم زخم ها تا ده روز کافی است.
مزیت اصلی این پانسمان نانوفناورانه این است که بازسازی سلول هایی را بهبود می بخشد که بافت مخاطی را تشکیل داده و پوست، اندام های داخلی و حفره های بدن را پوشش می دهد. این یک فاز بهبودی است که معمولا دو روز پس از زخم ظاهر می شود اما ممکن است در برخی موارد تا ده هفته طول بکشد.
این پانسمان نانوفناورانه هم چنین به تسریع توزیع کلاژن، پروتئینی که جزء اساسی در تشکیل بافت پیوندی پوست است، نیز کمک می کند. این محقق خاطر نشان کرد که یکی دیگر از مزیت ها این است که این بانداژ تشکیل سلول های مرده و اثر زخم ها را به حداقل می رساند.
آن ها بر این باورند که این بانداژ ممکن است راه حلی برای درمان زخم ها در مناطق جنگی باشد که از کمبود مواد و پرسنل پزشکی رنج می برند. علاوه بر این، تاخیر در درمان زخم ، هزینه موسسات بهداشتی را به علت دوره های طولانی مدت بستری شدن بیشتر می کند.
نتایج این پژوهش که در مجله Applied Materials & Interfaces منتشر شده، بهبود در تشکیل بافت گوشت نو را تایید کرد- بافت پیوندی لیفی که از پایه زخم رشد می کند تا آن را پر کند و لخته خون را که پس از ایجاد زخم شکل می گیرد، جایگزین می کند. گروه نتایج بیشتری را به دست آورده است، همان گونه که الشربینی می گوید: ما در حال حاضر در حال توسعه یک باند مخصوص برای بیماران دیابتی هستیم تا مشکل بهبود دشوار و آهسته این زخم ها را حل کنیم. طبق گفته الشربینی، گام بعدی تولید نمونه اولیه این بانداژ است تا بازاریابی به صورت تجاری آغاز شود.