یک شبکه پلیمری میکروسکوپی با کمک نانوپزشکی به گلیوبلاستوما مولتی فرم حمله می‌کند. این فناوری در واقع یک ابزار زیست‌پزشکی بوده که می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای مقابله با سرطان‌های بدخیم باشد.
یک شبکه پلیمری میکرومقیاس در اطراف تومورهای مغز پیچیده شده است، چیزی شبیه به یک تور ماهیگیری در اطراف کلونی از ماهی‌ها!
تیم دقیقا چیزی است که به آن microMESH گفته می‌شود، یک دستگاه نانوپزشکی جدید که قادر به محاط کردن توده‌‌های تومور و انتقال کارآمد داروها به آن است.
به گزارش پایگاه خبری تحقیق و توسعه و به نقل از ستاد نانو، جزئیات مربوط به این فناوری در قالب مقاله‌ای با عنوان Conformable hierarchically engineered polymeric micromeshes enabling combinatorial therapies in brain tumours در نشریه Nature Nanotechnology به چاپ رسیده است.
این ایمپلنت جدید زیست پزشکی در مرحله مطالعات بالینی است تا اثر درمانی آن روی سرطان گلیوبلاستوما مولتی فرم مشخص شود.
این کار توسط گروه پروفسور پائولو دکوزی، رئیس آزمایشگاه IIT آزمایشگاه فناوری نانو برای پزشکی دقیق، با همکاری آزمایشگاه زیست‌شناسی سلول‌های بنیادی عصبی دکتر روسلا گالی در بیمارستان San Raffaele در میلان انجام شده است. پروفسور جرالد گرانت در بیمارستان کودکان Lucile Packard از دانشگاه استنفورد نیز در این پروژه حضور دارد.
تومورهای مغزی اگر چه کاملاً نادر هستند اما از جمله سرطان‌های تهاجمی بوده که به سختی قابل درمان هستند. شانس بقای بیماران مبتلا بهگلیوبلاستوما مولتی فرم به‌طور متوسط در حدود ۱۲ ماه است و تنها ۵ درصد از بیماران بیش از ۵ سال زنده می‌مانند. گلیوبلاستوما مولتی فرم به‌طور معمول مردان و زنان بین ۴۵ تا ۷۵ سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
علاوه‌بر این، برخلاف سایر سرطان‌های بدخیم، طی ۳۰ سال گذشته هیچ پیشرفت قابل توجهی در تشخیص و درمان این نوع سرطان مشاهده نشده است.
تنها راهبرد درمانی که در حال حاضر استفاده می‌شود مبتنی بر جراحی است که شامل برداشتن بخشی از توده تومور و کاهش فشار داخل جمجمه و به‌دنبال آن رادیوتراپی و یا شیمی درمانی است.
سیستم زیست پزشکی توسعه یافته توسط IIT و همکاران آن‌ها می‌تواند نقش بسیار مهمی در مبارزه با بیماری داشته باشد، که به‌عنوان یک جایگزین موثر ممکن مورد استفاده قرار گرفته است.
microMESH به شکل یک شبکه پلیمری میکرومتری است، که با مواد زیست تخریب‌پذیر ساخته و دور توده تومور پیچیده می‌شود. در واقع، الیاف پلیمری ضخیم میکرومتری بسیار انعطاف‌پذیر بوده و مرتب شده‌اند و دهانه‌های منظمی را تشکیل می‌دهند که درست مانند اندازه سلول‌های سرطانی میکرومتری هستند.
این ویژگی منحصر به فرد به microMESH امکان می‌دهد تا با توده تومور، تعامل نزدیکتر داشته و اثر درمانی را افزایش دهد. ساختار آن از دو محفظه جداگانه تشکیل شده است که در آن می‌توان داروهای مختلفی را بارگذاری کرد که به‌‌صورت مستقل، دقیق و طولانی مدت دارو به سمت توده تومور آزاد می‌شوند. microMESH می‌تواند با ترکیبی از روش‌های درمانی مختلف نظیر شیمی درمانی، نانو پزشکی و ایمونوتراپی، به گلیوبلاستوما حمله کند.
پروفسور پائولو دکوزی و همکارانش، با ادغام انواع مختلف داروها و روش‌های درمانی برای مقابله با انواع دیگر تومورها، به توسعه microMESH ادامه خواهند داد. در کوتاه مدت، هدف اصلی آن‌ها استفاده از این فناوری برای درمان بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما خواهد بود.