شنیدن کلمه ربات ممکن است ربات‌های Spot mini بوستون داینامیک یا ربات‌های انسان‌های SoftBank را در ذهن کاربر تداعی کند. بعید است که شخصی با خواندن کلمه ربات، یاد دیوایس‌های میکروسکپی انعطاف پذیری بیافتند که قادرند در بدن انسان غوطه‌ور شوند. با این وجود نانوربات‌های انعطاف پذیر یاد شده روزی قادر خواهند بود دارو‌های بسیار مهمی را به اقصی نقاط بدن برساند و جان آدمی را نجات دهند.
به تازگی تیم تحقیقاتی مؤسسه پلی‌تکنیک فدرال لوزان با همکاری مؤسسه فناوری فدرال زوریخ موفق شده با الهام از باکتری‌ها، نانورباتی بیولوژیکی بسازد که قادر است بر حسب نیاز شکل خود را تغییر دهد و بدون افت سرعت وارد رگ‌های خون باریک شود.
سرپرست این پروژه «سلمان سکار» مدعی شده که او و همکارانش از یک اوریگامی ایده گرفته‌اند و سعی کرده‌اند مکانیزمی تاشو برای ساختار بدنهی خارجی این نانوربات طراحی کنند.
این محقق درباره مکانیزم خاص این نانوربات می‌گوید:
«ربات‌های ما ترکیب بندی و ساختار ویژه‌ای دارند که بر اساس آن می‌تواند بر حسب شرایط پیرامونشان، شکل خود را تغییر دهند تا سرعت حرکتشان حفظ شود. برای مثال اگر در غلظت یا چسبناکی محیط پیرامون این ربات‌ها تغییری ایجاد شود، آنها می‌توانند بدون آنکه کنترل یا جهت حرکتشان از دست برود، تغییر شکل دهند.»
راز توسعه‌ی چنین سیستمی برای نانوربات‌ها، استفاده از یک نانوکامپوزیت هیدروژلی، متریال هیدارته شده و شبکه‌ی پلمیر‌ی مستحکم بوده است.
این شرکت به جای آنکه از سنسور‌ها، باتری‌ها و محرک‌های بسیار کوچک برای توسعه‌ی این ربات استفاده کند ترجیح داده داستان را به کلی عوض کند و از نانو کامپوزیت‌هایی بهره ببرد و آنها را با ریزذراتی مغناطیسی پر نماید که قادرند به تغییر میدان مغناطیسی محیط پیرامونشان واکنش نشان دهند.
نانو ربات یاد شده بر اساس ساختار ویژه‌ی خود می‌تواند طوری برنامه ریزی شود که در لحظه تغییرات زیادی در بدنهی خود ایجاد کند تا روند حرکتش حفظ شود./دیجایتو