سال‌هاست که محققان دنبال نمونه‌ای از سیاه‌چاله «گلدیلاکس» بوده‌اند؛ سیاه‌چاله‌ای بین انواع کم‌جرم و نمونه‌های کلان‌جرم که در مرکز بحث‌های متعدد در مورد سیاهچالهها بوده است.
به گزارش پایگاه خبری تحقیق وتوسعه، بر اساس این نظریه، این قبیل سیاهچالهها زیاد هستند و در اثر تبدیل سیاه‌چاله‌های کم‌جرم‌تر به نمونه‌های کلان‌جرم به وجود می‌آیند. اگر از تعدادشان اطلاع داشتیم، می‌توانستیم در مورد نحوه تشکیل سیاهچالهها و تکاملشان در طول زمان اطلاعات بهتری ارائه دهیم.
اما پیدا کردن آن‌ها در‌واقع دشوار است، زیرا اندازه‌هاشان برای ردیابی یا زیادی بزرگ است یا زیادی کوچک. شواهد قابل مشاهده اندک است و شواهد موجود قطعی نبوده‌اند.
این امر به‌‌رغم پژوهش‌های نظری است که نشان می‌دهند تعداد زیادی از این سیاهچالهها در سراسر جهان وجود دارد. محققان تخمین می‌زنند که احتمالا حدود ۴۶ هزار نمونه‌شان تنها در مجاورت کهکشان راه شیری ما هستند.
اکنون محققان در مقاله جدیدی که در مجله «نیچر استرونومی» (ستاره‌شناسی طبیعت) منتشر شد، گفته‌اند که با کمک اطلاعات به دست آمده از دوره‌های کیهانی قدیمی‌تر، شواهد وجود چنین سیاه‌چاله‌ای را پیدا کرده‌اند.
نشانه‌های این سیاه‌چاله به شکل نوری که در اثر یک انفجار در دوران اولیه جهان دگرگون شد، به کره زمین رسید. دانشمندان اطلاعات مربوط به هزاران انفجار حاصل از فروپاشی يا ادغام ستاره‌ها را بررسی کردند، به اين اميد كه با کمک یکی از آن‌ها بتوانند به آغاز پیدایش جهان نگاهی بیندازند.
این کار را با استفاده از فرایندی به نام همگرایی گرانشی انجام می‌دهند که از اجسام موجود در کیهان به عنوان ابزار‌های مشاهده استفاده می‌کند. همگرایی گرانشی وقتی رخ می‌دهد که یک جسم نور انفجارها را جذب می‌کند، مانند عملکرد یک عدسی آن‌ها را از شکل می‌اندازد، و چندین تصویر قابل رویت در زمان‌های مختلف به وجود می‌آورد.
محققان می‌توانند از این تاخیر زمانی برای دیدن اشیایی که در غیر آن صورت هرگز دیده نمی‌شدند، استفاده کنند.
محققان دریافته‌اند که یکی از این انفجارها، توسط جسمی که جرم آن ده‌ها هزار برابر خورشید ما بوده، تحت همگرایی گرانشی قرار گرفته است. به گفته آن‌ها، این نشان می‌دهد که همگرایی احتمالاً توسط یکی از سیاه‌چاله‌های با جرم متوسط ایجاد شده است که محققان سال‌ها به دنبال آن بوده‌اند.
اریک تران، نویسنده همکار این مطالعه از دانشکده فیزیک و ستاره‌شناسی دانشگاه موناش و محقق ارشد مرکز تعالی آرک برای کشف موج گرانشی (OzGrav)، گفت: «سیاه‌چاله تازه کشف شده می‌تواند یادگاری باستانی باشد – سیاه‌چاله‌ای نخستین – که در دوران آغازین پیدایش جهان و پیش از به وجود آمدن اولین ستاره‌ها و کهکشان‌ها تشکیل شده است. احتمال دارد این سیاه‌چاله‌های نخستین، هسته سیاه‌چاله‌های کلان‌جرمی باشند که امروز در قلب کهکشان‌ها هستند.»
به گفته محققان، کشف تعداد این سیاه‌چاله‌های دست‌نیافتنی و آنچه می‌توانند در مورد تکامل انواع دیگر سیاهچالهها به ما بگویند، نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
ریچل وبستر، از دانشگاه ملبورن و نویسنده همکار این مقاله، گفت: «ما با این سیاه‌چاله جدید می‌توانیم تعداد کل اجرام را در جهان تخمین بزنیم. ما ۳۰ سال پیش این موضوع را پیشبینی کرده بودیم و کشف یک نمونه قوی آن بسیار هیجان‌انگیز است.»
این امر همچنین می‌تواند رشد سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم اسرارآمیز، مانند سیاه‌چاله‌ای که در مرکز کهکشان ما هست، را نیز توضیح دهد.
جیمز پینتر، نویسنده ارشد و دانشجوی دکترا در دانشگاه ملبورن، در بیانیه‌ای گفت: «می‌دانیم که این سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم در بطن بسیاری از کهشکان‌ها، اگر نه همه‌شان، وجود دارند، اما نمی‌دانیم این موجودات عظیم چگونه تا این حد در جهان رشد می‌کنند.»