زمینی ها می توانند نفس راحتی بکشند چون ناسا تایید کرده است که سیاره ما حداقل در ۱۰۰ سال آینده از اصابت احتمالی یک سیارک که زمانی خطرناک فرض می شد “در امان” خواهد بود.
آژانس فضایی آمریکا بعد از کشف آپوفِس در سال ۲۰۰۴ آن را یکی از بزرگترین تهدیدها برای زمین می دانست.
ابتدا پیش بینی می شد که سیارک در سال های ۲۰۲۹ و ۲۰۳۶ خیلی به زمین نزدیک شود که بعدا این احتمال رد شد. با این حال منجمان بر این باور بودند که عبور سال ۲۰۶۸ سیارک از کنار زمین عاری از خطر نباشد.
اما حالا ناسا براساس تحلیل تازه از مدار حرکت این سیارک چنین تهدیدی را مردود دانسته است.
دیوید فارنوکیا، محققی که اجرام نزدیک زمین را برای ناسا مطالعه می کند، در بیانیه ای گفت: “برخورد در سال ۲۰۶۸ دیگر جزو احتمالات نیست و محاسبات ما نشان می دهد حداقل در یک صد سال آینده خطر اصابت وجود ندارد.”
تخمین زده می شود آپوفِس که نامش از خدای مصری هرج و مرج و تاریکی اقتباس شده، ۳۴۰ متر قطر داشته باشد.
این سیارک اخیرا در روز پنجم مارس از ۱۷ میلیون کیلومتری زمین گذشت.
منجمان توانستند با کمک مشاهدات راداری برآوردهای خود از مدار سیارک دور خورشید را اصلاح کنند، که به آنها اجازه داد با اطمینان بگویند سیارک در سال ۲۰۶۸ و مدت ها بعد از آن خطری را متوجه ما نمی کند.
آقای فارنوکیا گفت: “وقتی بعد از کالج در مورد سیارک ها تحقیق می کردم، آپوفِس نماد سیارک های خطرناک بود. اینکه از فهرست سیارک های خطرناک خط می خورد با احساس خوبی همراه است.”
او گفت که ناسا “مشتاقانه منتظر درک بهتر سیارک هنگام عبور نزدیک آن در سال ۲۰۲۹ است.”
نمای بی سابقه نزدیک
عبور نزدیکی که آقای فارنوکیا به آن اشاره می کند در روز ۱۳ آوریل ۲۰۲۹ اتفاق خواهد افتاد، به طوری که انتظار می رود سیارک از ۳۲ هزار کیلومتری سطح زمین رد شود.
این حدود یک دهم فاصله میان زمین و ماه است.
آپوفِس در جریان عبور سال ۲۰۲۹ برای ناظران در شرق زمین از جمله آسیا، آفریقا و بخش هایی از اروپا قابل مشاهده خواهد بود.
و خبر خوب اینکه برای دیدن آن نیازی به تلسکوپ یا دوربین چشمی نیست.
البته ناسا می گوید تصاویری با “وضوح فوق العاده” از این سیارک هنگام عبور ۵ مارس تهیه کرده است.
مارینا بوزوویچ از محققان ناسا در مورد قدرت راداری که این عکس با آن تهیه شده می گوید: “اگر دوربینی به قدرتمندی این رادار داشتیم، می توانستیم در لس آنجلس بنشینیم و منوی یک رستوران را در نیویورک بخوانیم.”