دانشمندان بالاخره محل منبع رازآلودی از انفجارهای پرتو گاما را که به سوی زمین ارسال می‌شد، پیدا کردند.
ستاره‌شناسان با ره‌گیری انفجارها به یک شیء آسمانی با عنوان PSR J2039?5617 رسیدند که یک ستاره نوترونی چرخان با سرعت بالا به شمار می‌رود. این شیء از سال ۲۰۱۴ به این سو شناخته شده بود و دانشمندان گمان می‌کردند که این ستاره می‌تواند یک ستاره نوترونی چرخان باشد که به دور یک ستاره اساسا کم اهمیت‌تر می‌چرخد، اما نمی‌توانستند این ادعا را ثابت کنند. اینک دانشمندان کشف کرده‌اند که این شیء به طور قطع بخشی از یک سامانه دوتایی است و در هر ثانیه ۳۷۷ بار می‌چرخد. این ستاره به دور ستاره‌ای دیگر در حال گردش است، تقریبا با جرم معادل یک ششم جرم خورشید ما، که به تدریج آن را به تبخیر وادار خواهد کرد.
حین چرخش این ستاره، تپ‌هایی از پرتو گاما ارسال می‌شود که می‌توانند توسط تلسکوپ‌های فضایی که از زمین ارسال شده‌اند، شناسایی شوند. این رصد کیهانی از سوی یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دانشمندان دانشگاه منچستر انجام شده است. اما افرادی از سراسر جهان نیز که رایانه‌های خود را برای پروژه برنامه Einstein@Home اهدا کرده بودند، به انجام آن یاری رسانده‌اند. این کار به محققان اجازه می‌دهد که توان محاسباتی رایانه‌های خانگی را زمانی که بی‌کار هستند، به خدمت بگیرند؛ به این معنا که هزاران نفر از مردم، بدون آن که ضرورتا بدانند در حال انجام چه کاری هستند، در انجام چنین کاری مشارکت داشته‌اند.
به منظور تلاش برای یافتن منبع این انفجارها، محققان مجبور بودند در جست‌وجوی سیگنال‌های ممکن و قابل‌استفاده، حجم بالایی از داده‌ها را بررسی کنند. یک رایانه تنها برای انجام این کار به پانصد سال زمان نیاز دارد. اما با استفاده از رایانه‌های خانگی مردم، محققان توانستند این کار را ظرف دو ماه انجام دهند.
لارس نیدر، دانشجوی دکترا در موسسه ماکس پلانک در فیزیک گرانشی، در اظهاراتی می‌گوید: «سال‌ها گمان می‌رفت که در قلب این منبع که ما اینک با نام PSR J2039?5617 می‌شناسیم، یک تپ‌اختر قرار دارد؛ یک ستاره نوترونی که به سرعت می‌چرخد. این کشف فقط با آشکارسازی تپ‌های پرتو گاما و با توان محاسباتی که هزاران نفر داوطلب به پروژه Einstein@Home اهدا کردند، ممکن شد.»