هشت سال پس از آن که ایلان ماسک طرح حمل ونقل‌های آینده را پیشنهاد داد، اینک مسافران برای نخستین بار با یک هایپرلوپ جابه‌جا شدند. این سفر که برای نخستین بار انجام شد در یک فاصله پانصد متری از یک مسیر آزمایشی انجام شد که شرکت ویریجین هایپرلوپ، خارج از لاس وگاس در نوادا ساخته بود و پانزده ثانیه به طول انجامید.
ویرجین هایپرلوپ یکی از چند شرکتی است که امیدوار است ایده آقای ماسک را برای ساخت سامانه‌های حمل و نقل با تلفیق دو فناوری قطار مَگلِو با محیط خلأ محقق کند تا بتوان با آن مردم را درون لوله‌ها با سرعت بیش از ۱۰۰۰ کیلومتر بر ساعت جابه‌جا کرد.
تعدادی از کشورها شامل فرانسه، هند و عربستان سعودی علاقه و اشتیاق خود را برای توسعه شبکه هایپرلوپ اعلام کرده‌اند. اگر موفقیت این سامانه حمل و نقل در مقیاس کلان پیش برود، این نخستین مدل حمل و نقل جمعی جدید از یک‌صدسال پیش به این سو به شمار می‌رود.
با انجام آزمایش اخیر، به نظر می‌رسد که ویرجین هایپرلوپ به تحقق این هدف نزدیک شده است. اما حتی خوشبینانه‌ترین جدول‌های زمان‌بندی آن‌ها نشان می‌دهد که انسان پیش از آن که سیستم هایپرلوپ در مقیاس تجاری به روی عموم گشوده شود، می‌تواند (طبق برنامه‌ریزی زمانی پروژه ارسال انسان به مریخ) به مریخ رسیده باشد.
ویرجین هایپرلوپ می‌گوید که هدفش این است که تا سال ۲۰۲۵ گواهی‌های ایمنی را دریافت کند و تا سال ۲۰۳۰ وارد فاز اجرایی شود. براساس طرح‌های شرکت اسپیس‌اکس ایلان ماسک، نخستین ماموریت شامل انسان به مریخ می‌تواند اوایل سال ۲۰۲۷ انجام شود.
آینده و ظرفیت‌های این فناوری بسیار وسیع و بزرگ است اما موانع پیش رو بر سر راه تجاری شدن آن قرارداد نیز زیاد است. راب لوید رئیس پیشین شرکت ویرجین هایپرلوپ، پیش‌تر گفته بود که سفر در مسیر شصت کیلومتری بین فرودگاه‌های گاتویک و هیترو لندن که در حال حاضر با ماشین حدود ۴۵ دقیقه و با وسایل حمل و نقل عمومی بیش از یک ساعت به طول می‌انجامد، می‌تواند با استفاده از هایپرلوپ طی کمتر از پنج دقیقه انجام شود.
اما اخذ مجوزهای طراحی و سایر مراحل قانونی که برای ساخت چنین شبکه‌ای لازم است، نشان می‌دهد که دستیابی به چنین چیزی می‌تواند تا محقق شدن آن دهه‌ها فاصله داشته باشد.
ویرجین هایپرلوپ مسیر بین لندن و ادینبرا را (با زمان سفر کمتر از یک ساعت) پیشنهاد داد که از بیرمنگام و منچستر می‌گذرد. این شرکت که پیش‌تر، قبل از سرمایه‌گذاری ریچارد برانسون در آن، «هایپر وان» نام داشت ادعا کرد که مسیرهای انگستان هم سریع‌تر و هم ارزان‌تر از شبکه خطوط ریلی پر سرعت HS2 خواهد بود که در حاضر ساخته شده است.
قوانین حمل و نقل و مالکیت زمین‌ها در انگلستان در زمان بررسی طرح‌های هایپرلوپ به شکل قابل توجهی بیش از سایر کشورها مساله‌ساز بوده‌اند. به گفته ریچارد گدس، استاد علوم سیاسی در دانشگاه کرنل و یکی از اعضای بنیانگذارشرکت مطالعات پیشرفته هایپرلوپ HARP، امتداد مسیر صحرا بین ابوظبی و دبی در امارات متحده عربی جایی است که احتمالا نخستین محل استفاده تجاری از هایپرلوپ در آن انجام خواهد شد.
پروفسور گدس در سال ۲۰۱۸ به ایندیپندنت گفته بود: «این کشور نه تنها سرمایه عظیمی در اختیار دارد بلکه نسبتا تخت و هموار است، نهاد حکومت نیز طرفدار این است که پروژه‌های بزرگ را می‌توان سریع و کارآمد اجرا کرد. این فقط یک لوله نیست. تعداد زیادی از افراد باهوش و سرمایه هنگفتی پشت آن است به طوری که این پروژه امکان شکست وعدم تحقق ندارد.»
صرف نظر از این که ما کجا و چه زمانی ممکن است شبکه هایپرلوپ را در آینده ببینیم، آزمایش روز یکشنبه در صحرای نوادا، به ویژه در خصوص امنیت مسافران نشانه بزرگی از موفقیت بود. با وجود آن که مسافران در این سفر پانزده ثانیه‌ای با سرعت ۱۷۲ کیلومتر بر ساعت (۱۰۷ مایل بر ساعت) جابه‌جا شدند، نه مسافران برای سفر داخل لوله تونلی لباس خاصی پوشیده بودند و نه هیچ موردی از احساس بیماری و مشکل گزارش شد.
جاش گیگل یکی از بنیانگذاران ویرجین هایپرلوپ و یکی از اولین دو نفری که در آزمون هایپرلوپ شرکت کردند می‌گوید: «زمانی که ما بیش از شش سال پیش در یک گاراژ کارمان را شروع کردیم، هدف ساده بود: الگو و روش جابه‌جایی مسافر را تغییر دهیم.»
«امروز، ما یک گام بلند برای تحقق این رویا برداشتیم. نه تنها برای من، بلکه برای همه ما که این جا روی زمین، نگاهی به فرود بر ماه داریم.»