از آن‌جا که استفاده از پلاستیک‌های یک‌‌بار‌مصرف آلودگی فزاینده‌ای ایجاد می‌کند، محققان در پی یافتن راه‌هایی برای تجزیه این ماده‌اند و در پژوهش‌های سال‌های اخیر، برای بازیافت طبیعت‌پسند پلاستیک سراغ ریزجاندارانی مثل باکتریها و قارچ‌ها رفته‌اند تا از کارکرد زیست‌شناختی آن‌ها استفاده کنند.
محققان دانشگاه منابع طبیعی و علوم زیستی وین با توجه به خوردوخوراک گاوها، این فرضیه را داشتند که در سیرابی آن‌ها (بزرگ‌ترین بخش معده گاو) باید میکروب‌هایی وجود داشته باشد که بتوانند پلی‌استرها را تجزیه کند. دکتر دوریس ریبیچ، محقق ارشد این گروه پژوهشی، در مصاحبه با تارنمای اخبار علمی «لایو ساینس» (Live Science) گفت گیاهانی که گاوها می‌خورند، پلی‌استری طبیعی به نام کوتین دارند. این پلی‌استر در پوست سیب و سیب‌زمینی هم وجود دارد.
این محققان سه نوع پلی‌استر را به مدت سه روز در معرض مایع درون سیرابی گاو قرار دادند تا اثر آن بر این پلاستیک‌ها را بررسی کنند. این پلی‌استرها عبارت بودند از پی‌ایی‌تی (PET- پلیمری مصنوعی که اغلب در بسته‌بندی غذا به کار می‌رود)، پی‌بی‌ای‌تی (PBAT- پلاستیکی زیست‌تجزیه‌پذیر که اغلب در ساک‌های پلاستیکی پوسیدنی به کار می‌رود) و پی‌ایی‌اف (PEF- ماده‌ای مشتق از گیاهان یا سبزیجات) که به دو صورت پودری و ورقه‌ای آزمایش شدند.
بنا بر این بررسی که در نشریه «مرزهای زیست‌مهندسی و زیست‌فناوری» (Frontiers in Bioengineering and Biotechnology) منتشر شده است، ریزجانداران درون معده گاو هر سه نوع این پلاستیک‌ها را تجزیه می‌کنند اما بیشتر از همه، پی‌ایی‌اف را تجزیه می‌کنند. شکل پودری پلاستیک‌ها نیز سریع‌تر از شکل ورقه‌ای تجزیه می‌شود.
این گروه محققان دی‌ان‌ای موجود در مایع سیرابی را نیز بررسی کردند تا مشخص کنند کدام میکروب‌ها عامل تجزیه پلاستیک‌اند و پی بردند که ۹۸ درصد آن‌ها باکتری‌اند.
محققان با استفاده از این پژوهش می‌توانند باکتری عامل تجزیه مواد پلاستیکی را هم شناسایی کنند و دریابند آن‌ها چه آنزیم‌هایی تولید می‌کنند. سپس می‌توانند با مهندسی ژنتیک، در فرایند بازیافت از آن‌ها استفاده کنند.
به گفته دکتر ریبیچ، این گروه تحقیق همچنین در پی شناسایی میکروب‌هایی‌اند که بتوانند پلاستیک‌های مقاوم‌تر مثل پلی‌اتیلن را تجزیه کنند و می‌کوشند تا دریابند آیا احتمال دارد چنین میکروب‌هایی هم در معده گاو وجود داشته باشند. خانم ریبیچ در مصاحبه با لایو ساینس گفت: «شاید در چنین اجتماع‌های بزرگی مثل مایع درون سیرابی گاو بتوانیم آنزیم‌هایی پیدا کنیم که پلی‌‌پروپلین و پلی‌اتیلن را هم تجزیه کنند.»