تحقیق جدید محققان دانشگاه نیوکاسل نشان می‌دهد که با آزمایش روی پوست فرد می‌توان آمادگی و احتمال ابتلای وی به بیماری‌های روانی را تخمین زد.
به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، اختلالات استرس، افسردگی و اضطراب می‌توانند یک وضعیت روحی کاملاً جدی و وخیم باشند، اما اغلب تشخیص اینکه کدام افراد مستعد ابتلاء به این اختلالات هستند، دشوار است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که بدین منظور می‌توان به پوست فرد نگاه کرد.
بدن ما هنگام شنیدن صدای ناگهانی شلیک گلوله یا صداهای بلند دیگر با عرق کردن، افزایش ضربان قلب و اختلال تنفس واکنش نشان می‌دهد. این واکنش به عنوان “وحشت شنودی” شناخته می‌شود و می‌تواند توسط دستگاه‌هایی مانند حسگرهای پوست که فعالیت غدد عرق را در نوک انگشتان اندازه‌گیری می‌کند، شناسایی شود.
اگر آن صدا چندین بار به طور متوالی تکرار شود، بدن به آن عادت می‌کند و این واکنش کم می‌شود. سرعت کاهش این واکنش نشان دهنده سطح انعطاف‌پذیری روان‌شناختی فرد است. فرد هر چه سریع‌تر به این نوع سر و صدای استرس‌زا عادت کند، انعطاف‌پذیری بالاتری دارد.
پیش از این مطالعات نشان داده‌اند که سطح پایین انعطاف‌پذیری با اختلال استرسی پس از آسیب روانی(PTSD) و افسردگی و اضطراب مرتبط است. اخیراً دانشمندان دانشگاه نیوکاسل استرالیا و “مؤسسه تحقیقات پزشکی هانتر” تصمیم گرفتند که ببینند آیا این سطوح می‌توانند به عنوان پیش‌بینی کننده چنین اختلالی عمل کنند یا نه.
این مطالعه توسط پروفسور “یوجین نالیوایکو” رهبری شد و محققان با پرسش از ۳۰ داوطلب جوان سالم در مورد سلامت روانی خود شروع کردند و سپس آنها را مورد آزمون‌های وحشت شنودی و آزمایش پوست قرار دادند.
آنچه آنها متوجه شدند این بود که در مواردی که واکنش‌های شرکت کنندگان نشان دهنده احتمال ابتلاء به PTSD یا افسردگی بود، آزمایش پوستشان نیز نشان داد که سطح انعطاف‌پذیری آنها پایین است.
در حال حاضر امید است که چنین آزمایش‌هایی بتواند به شناسایی افراد در معرض خطر کمک کند.
“نالیوایکو” می‌گوید: این نتایج به طور خاص برای سازمان‌هایی مانند وزارت دفاع و به منظور شناسایی افرادی که ممکن است نیاز به حمایت روانی بیشتر و یا آموزش انعطاف‌پذیری داشته باشند، قابل استفاده است.
وی افزود: در نهایت ما از چیزی شبیه به این تست در مدارس و دیگر محیط‌های آموزشی برای شناسایی نوجوانانی که ممکن است به شدت تحت فشار روانی قرار داشته باشند، استفاده می‌کنیم تا احتمال ابتلای آنان به افسردگی را پیش‌بینی کنیم. بنابراین ما می‌توانیم بهترین اقدامات پیشگیرانه را در اوایل ابتلاء به بیماری اتخاذ کنیم.
این تحقیق در مجله PLOS ONE منتشر شده است.