در چنین روزی از سال 1519 ميلادی؛ لئوناردو داوينچی نقاش، مجسمه ساز و معمار معروف ايتاليايی سدههای پانزدهم و شانزدهم میلادی درگذشت. داوينچی با اينكه فرزند قرون وسطی به شمار میرفت، با اين حال، نوآوری و كارهای جالبش، وی را در زمره ی پيش قدمان رنسانس قرار داده است. حتی گفته میشود كه داوينچی در علم و هنر، از هم عصران خود، دهها و گاهی صدها سال پيش افتاده بود و به جايی رسيد كه با مردم قرن بيستم، فاصله ی چندانی نداشت.
● دوم می سال 1519 میلادی:
لئوناردو داوينچي نقاش، مجسمه ساز و معمار معروف ايتاليايي در چنين روزي از سال 1519 ميلادي درگذشت.
لئوناردو داوينچي هنرمند شهير ايتاليايى، در 14 اوت 1452م در دهكده ي وينچي در نزديك شهر فلورانس ايتاليا به دنيا آمد و به زودي نبوغش در زمينههاي گوناگون هنري آشكار شد. وي از آغاز جواني به مطالعه ي طبيعت و بررسي سنگ ها، رودها و كوهها… ميپرداخت. علاوه بر اين، لئوناردو از همان زمان به مجسمه سازي علاقه اي وافر داشت. لذا پدرش وي را به فلورانس فرستاد تا هنر مجسمه سازي و نقاشي را بياموزد.
داوينچي در مدت زمان كوتاهي نقاشي را فراگرفت و به استادي رسيد. وي علاوه بر آن در رشته هاي مهندسي راه و ساختمان، اخترشناسي، زمين شناسي، كالبدشناسي و هواشناسي استاد بود و اختراعات متعددي در هر رشته به انجام رساند. وي در يادداشت هاي روزانه ي خود، طرحهاي جالبي از زيردريايى، تانك جنگي، لباس غواصي، چتر نجات، نيروي جاذبه، اختراع دوربين، اختراع رطوبت سنج و بالگرد و… كشيد كه از جمله كارهاي علمي و عملي اين هنرمند و دانشمند بود.
داوينچي با اينكه فرزند قرون وسطي به شمار ميرفت، با اين حال، نوآوري و كارهاي جالبش، وي را در زمره ي پيشقدمان رنسانس قرار داده است. اختراعات و اكتشافات او به قدري زياد و متنوعند كه به راستي انسان را به حيرت مي اندازد. حتي گفته ميشود كه لئوناردو داوينچي در علم و هنر، از هم عصران خود، ده ها و گاهي صدها سال پيش افتاده بود و به جايى رسيد كه با مردم قرن بيستم، فاصله ي چنداني نداشت.
داوينچي پس از سفر به چند شهر ايتاليا، در سال 1506م به فرانسه رفت و نقاش دربار لويى دوازدهم پادشاه اين كشور شد. وي با ميكل آنژ ديگر نقاش و مجسمه ساز مشهور هموطن خود معاصر بود و اين دو هنرمند نقش مهمي در تكوين هنر دوره ي رنسانس داشتند. داوينچي نقاشي بزرگ نيز، به شمار ميرود كه آثارش را با ديدي آينده نگر و ژرف به وجود ميآورد.
از داوينچي آثار بسياري به جاي مانده ولي اكثراً ناقص و نيمه تمامند زيرا وي با چنان شتابي در عرصه ي علوم و فنون جولان ميكرد كه فرصت تكميل آنها را نمي يافت. با اين حال از جمله تابلوهاي نقاشي او “شام آخر” و “لبخند ژوكوند” است كه مهم‌ترين و زيباترين اثر اوست. همچنين ساختمان كليساي جامع ميلان، از برجسته ترين آثار معماري داوينچي است. لئوناردو داوينچي سرانجام در 2 مه 1519م در سن67 سالگي درگذشت.