با انتشار اخباری مبنی بر موفقیت‌آمیز بودن آزمایش واکسن‌های کووید-۱۹ و شروع واکسیناسیون در ماه‌های آینده، امید می‌رود به‌زودی زندگی به حالت عادی باز‌گردد اما گزارش‌های دیگری وجود دارد که به نتایج واکسیناسیون چندان خوش‌بینانه نگاه نمی‌کنند.
بر اساس گزارش روزنامه نیویورک تایمز، ویروس کرونا که در اواخر سال گذشته میلادی در چین ظاهر شد، با واکسیناسیون متوقف نخواهد شد.
این ارزیابی «بدبینانه» بر اساس تجربه بشر از ویروس‌ها و بیماری‌های همه‌گیر قبلی و چگونگی تبدیل شدن آنها به بخشی از زندگی مردم صورت می‌گیرد. برخی ویروس‌ها و بیماری‌ها به جزئی از زندگی ما تبدیل شدند؛ با وجودی که دانشمندان برای از بین بردن دائمی آنها تلاش کردند.
در سال ۱۹۸۸، جوشوا لدربرگ، محقق برنده جایزه نوبل پزشکی در آمریکا، توضیح داد که هنگام صحبت درباره بیماری‌های عفونی، استناد به قانون تکامل داروین ضروری است.
بر این اساس، ویروس‌ها به طور مداوم دچار تغییرات و جهش‌هایی خواهند بود، زیرا دارو و علم به نبرد خود علیه بیماری‌ها ادامه می‌دهند.
در آن زمان، لدربرگ گفت که هیچ تضمینی وجود ندارد که انسان همیشه در نبرد با ویروس‌ها پیروز شود.
این دیدگاه بدبینانه می‌گوید که واکسن‌ها با وجود نقش بزرگی که دارند، از پیشرفت ویروس کرونا که یک مشکل سلامتی بی‌سابقه در جهان به وجود آورده و منجر به فلج اقتصادی فاجعه بار شده، جلوگیری نمی‌کند.
به گزارش اسکای‌نیوز، دیوید کندی و اندرو رید، محققان دانشگاه پنسیلوانیا، می‌گویند که انتظار ندارند این واکسن به توسعه ویروس خاتمه دهد. این دو دانشمند در یک مقاله علمی اظهار داشتند: «این احتمال وجود دارد که ویروس در برابر واکسن مقاوم شود، حتی اگر ضعیف شده باشد.»
محققان پس از واکسیناسیون در برابر ویروس همه‌گیر کووید-۱۹، باید پاسخ بدن را بسنجند تا از اثربخشی و میزان حفاظت آن اطمینان حاصل کنند.
اما دلایلی هم برای خوش بینی وجود دارد؛ سالها پیش، محققان آمریکایی تحلیلی از تفاوت بین مقاومت واکسن و مقاومت دارویی ارایه دادند. از جمله نکات مثبتی که در این تحقیق وجود دارد این است که باکتری‌ها و ویروس‌ها نمی‌توانند به راحتی در برابر واکسن مقاومت کنند؛ آنطور که در مقابل دارو مقاومت می‌کنند.
به لطف این خاصیت، واکسن‌های ساخته شده علیه سرخک و فلج اطفال با وجود سالها استفاده، اثر خود را از دست ندادند.
از آنجا که سن این بحران سلامت بیش از یک سال نیست، محققان پزشکی فکر می‌کنند که تعیین تاریخ بازگشت ما به زندگی طبیعی به بسیاری از موارد درهم تنیده از جمله در دسترس بودن واکسن برای میلیاردها نفر، عدم وجود عوارض ناخواسته در طولانی‌مدت و همچنین عدم وجود بیماری بستگی دارد؛ عوارض ناخواسته‌ای از جمله وقوع جهش‌های خطرناک که موجب می‌شود واکسن‌های ساخته شده در آینده نتوانند در برابر عفونت محافظت کنند.