پژوهشگران دانشگاه نیویورک می‌گویند پیشرفت هوش مصنوعی هک کردن سیستم‌های بیومتریک را تسهیل می‌کند و بدین ترتیب این سیستم‌ها دیگر امن‌ترین روش برای حفظ اطلاعات و حریم شخصی نخواهند بود. فناوری شناسایی اثر انگشت و تشخیص چهره از جدیدترین و امن‌ترین اشکال حفظ امنیت اطلاعات در حال حاضر هستند که از این دو نشانه منحصر به فرد برای حفظ اطلاعات خصوصی و حریم شخصی استفاده می‌کنند. این سیستم‌ها را سیستم‌های بیومتریک می‌نامند.
در عصری که هر چند ماه یک بار یک نقص امنیتی در یک شرکت بزرگ فناوری اطلاعات هویت کاربران را در قلمرو دیجیتال فاش می‌کند یا این اطلاعات هک می‌شوند، مهم است که کاربران از خود محافظت کنند. در حالی که سیستم‌های بیومتریک به آن اندازه که فکر می‌کنید ایمن نیستند.
اگر شما یک کاربر تلفن همراه هوشمند هستید احتمالاً گوشی شما دارای یک اسکنر اثر انگشت یا فناوری تشخیص چهره یا هر دو است. وقتی سیستم‌های بیومتریک برای اولین بار به صورت تجاری عرضه شدند، به عنوان اشکال نهایی فناوری امنیتی معرفی شدند.
این ادعا اغراق‌آمیز هم نبود، چرا که اثر انگشت و چهره هر فرد منحصر به خودش است و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را کپی کند. با این حال تحقیق جدید محققان دانشگاه نیویورک می‌گوید که سیستم‌های بیومتریک ممکن است به آن اندازه که فکر می‌کنیم، ایمن نباشند.
پیشرفت‌های هوش مصنوعی به طور بالقوه به هکرها این قدرت را می‌دهد که یک سیستم بیومتریک را گول بزنند و در آینده‌ای نزدیک اطلاعات شما را سرقت کنند.
در صورتی که هکر بخواهد اطلاعات شما را با استفاده از چهره یا اثر انگشت شما سرقت کند آن‌قدر هم پیچیده نیست و راه‌های مختلفی برای انجام این کار وجود دارد. اول و مهم‌تر از همه اینکه یک هکر می‌تواند اثر انگشت یا اسکن چهره شما را جایگزین کند و به طور غیر مجاز به سیستم شما دسترسی پیدا کند.
بزرگترین مسئله زمانی اتفاق می‌افتد که شما نتوانید رمز عبور خود را بازیابی کنید. وقتی اطلاعات بیومتریک شما منحصر به بدن شما است، در صورت دزدیده شدن این اطلاعات چه راه دیگری برای دسترسی به اطلاعات شخصی خود خواهید داشت؟
بنابراین پیشرفت هوش مصنوعی می‌تواند دردسرساز شود چرا که هوش مصنوعی می‌تواند فرآیند سرقت هویت شما را بسیار ساده کند.
محققان دانشگاه نیویورک در این راستا یک ابزار ایجاد کرده‌اند که می‌تواند به منظور باز کردن دستگاه‌های کاربران اثر انگشت جعلی بسازد.
آنها حتی نشان داده‌اند که چگونه شبکه‌های عصبی مصنوعی عمیق را می‌توان در طول زمان آموزش داد تا چهره‌هایی جدید بسازند.
اگر چه این ایده که کسی که با استفاده از هوش مصنوعی دستگاه اندروید کسی را هک کند چیزی در یک فیلم علمی-تخیلی به نظر می‌رسد، اما این اتفاق اکنون به واقعیت بسیار نزدیک شده است.
اکنون این پرسش مطرح می‌شود که آیا سیستم‌های بیومتریک در دراز مدت برای تأمین امنیت کافی خواهند بود یا ما باید در آن تجدید نظر کنیم؟