افزایش کیفیت عملکرد خطوط حمل‌ونقل همگانی در کنار توسعه این سیستم‌ها می‌تواند سهم این شیوه حمل‌ونقل در جابجایی در شهرهای بزرگ را افزایش دهد و مشکلات متعدد ناشی از تراکم ترافیک وسایل نقلیه را کاهش دهد.
مصطفی قدسی، مجری طرح با بیان مقدمه فوق به تشریح اهداف پژوهش انجام شده پرداخت و گفت: هدف این پژوهش طراحی ابزاری است که بتوان با استفاده از آن راهکارهای عملیاتی گوناگون را که کیفیت عملکرد خطوط اتوبوسرانی را افزایش می‌دهد، مورد ارزیابی قرار دهد تا در نهایت با استفاده از این ابزار، راهکارهای بهینه را با توجه به شرایط مختلف یک خط بتوان تعیین کرد.
وی افزود: راهکارهای عملیاتی که در این مطالعه در نظر گرفته شده شامل ارسال ناوگان خالی، پرش ایستگاهی و خط کوتاه‌گردش است. این ابزار یک مدل شبیه‌سازی است که ورودی‌های آن تقاضای خط، شرایط هندسی و ویژگی‌های مربوط به اتوبوس بوده و خروجی‌های آن در قالب معیارهای عملکرد خط از جمله متوسط زمان‌سفر و متوسط زمان‌انتظار است.
قدسی خاطر نشان کرد: مدل پیشنهادی برای یک خط چرخشی فرضی مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج پیاده‌سازی راهکارهای عملیاتی نشان می‌دهد که راهکار خط کوتاه‌گردش با کاهش 22 درصد میانگین زمان‌سفر مسافران و کاهش 33 درصد میانگین زمان‌انتظار مسافران و همچنین راهکار ارسال ناوگان خالی با کاهش میانگین زمان‌سفر و زمان‌انتظار مسافران به ترتیب به مقدار 6 درصد و 9 درصد همراه است.
این پژوهش در قالب پایان‌نامه کارشناسی ارشد مصطفی قدسی با راهنمایی دکتر سیداحسان سیدابریشمی عضو هیأت علمی دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه تربیت مدرس انجام شده است./ایسنا