پژوهشگران آمریکایی، نوعی هیدروژل قابل تزریق ابداع کرده‌اند که امکان پرورش بافت‌های جدید را در مغز فراهم می‌کند.
به گزارش آردی نیوز به نقل از گیزمگ، اگرچه مغز، عضو عجیبی در بدن است اما ضعف‌های خودش را دارد. برای مثال، پس از آسیب ناشی از جراحت یا سکته، باید برای ترمیم خود تلاش کند.
اکنون، پژوهشگران ” دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس “(UCLA)، نوعی هیدروژل قابل تزریق ابداع کرده‌اند که می‌تواند با کمک به ایجاد بافت مغز، فیبرهای عصبی و رگ‌های خونی جدید، بافت سالم را به ترمیم آسیب ترغیب کند.
سکته، یکی از دلایل مرگ در سراسر جهان است اما کسانی که از آن نجات می‌یابند، اغلب، در طول زندگی خود، با مشکلات فیزیکی سروکار دارند و برای به دست آوردن قدرت حرکت خود، تلاش می‌کنند. اگرچه گروه‌های دیگر با استفاده از داروهای ضد التهاب یا حتی پپتیدهای به دست آمده از سم عنکبوت، به موفقیت‌هایی دست یافته‌اند، درمان‌های سلول بنیادی هم در موارد گوناگونی با موفقیت روبه‌رو شده‌اند.
پژوهش جدید دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس، روش متفاوتی را پیش گرفت. بدن، سلول‌های مغزی را که با سکته از بین می‌روند، جذب می‌کند و به جای آنها، حفره‌ای بدون رگ خونی یا نورون جدید باقی می‌ماند. این گروه پژوهشی، هیدروژلی ابداع کرده‌اند که می‌توان آن را به شکاف ایجاد شده تزریق و امکان ترمیم شکاف با لایه جدید را برای لایه سالم مغز فراهم کرد. این ژل، حاوی داروهایی برای سرکوب التهاب و شبیه‌سازی رشد رگ‌های خونی جدید است.
پژوهشگران، در بررسی خود روی موش‌ها دریافتند که لایه مغزی جدید از جمله اتصالات نورونی، 16 هفته پس از درمان، در حفره‌های ناشی از سکته مغزی رشد می‌کنند. همچنین، مهارت‌های حرکتی موش‌ها به‌خصوص، توانایی به دست آوردن غذا، بهبود یافت.
دکتر “توماس کارمیشل” (Thomas Carmichael)، از نویسندگان پژوهش می‌گوید: ما بررسی خود را روی موش‌های آزمایشگاهی انجام دادیم تا مطمئن شویم که این هیدروژل، مغز را ترمیم می‌کند و به بازیابی پس از سکته منجر می‌شود. این پژوهش نشان می‌دهد بافت مغزی جدید، در آنچه که پیشتر، تنها به عنوان یک شکاف مغزی غیرفعال پس از سکته شناخته می‌شد، قابل تولید دوباره است.
این ژل، به مرور زمان، کاملا توسط بدن جذب می‌شود و لایه جدیدی را به جا می‌گذارد. با وجود مثبت بودن نتایج این بررسی، پژوهشگران هنوز مکانیسم دقیقی برای مهارت‌های حرکتی بازیافته موش‌ها مشخص نکرده‌اند.
“تاتیانا سگورا” (Tatiana Segura)، از نویسندگان این پژوهش می‌گوید: ممکن است آکسون‌های جدید، عملکرد طبیعی داشته باشند یا بافت جدید، عملکرد بافت آسیب ندیده اطراف مغز را بهبود بخشد.
این پژوهش، در مجله ” Nature Materials” به چاپ رسید.