گرد و غبار در ماه یکی از بزرگترین مشکلات ناسا در طول مأموریت‌های آپولو بود، چرا که این گرد و غبار باعث ایجاد مشکلاتی برای تجهیزات و فضانوردان در آن زمان شد. اکنون ناسا در حال استفاده ازاین مواد ساینده برای کمک به مبارزه با آلودگی هوای زمین است.
به گزارش دیلی میل، ناسا برای انجام این کار با شرکت “Lunar Outpost” مستقر در “دنور” که چند حسگر کیفیت هوا برای اندازه‌گیری گرد و غبار ماه طراحی کرده، همکاری کرده است. ناسا قصد دارد از آن حسگرها برای اندازه‌گیری آلاینده‌های مختلف روی زمین مانند ذرات معلق، کربن مونوکسید، متان، گوگرد دی اکسید و ترکیبات آلی فرار استفاده کند.
از این برنامه به طور بالقوه می‌توان در مواردی مانند آتش‌سوزی جنگل‌ها، فوران‌های آتشفشان و در صنعت نفت و گاز برای درک سطح آلاینده‌ها و میزان کاربردی بودن سیستم‌های فیلتراسیون هوا استفاده نمود.
این حسگر که اکنون با نام Canary-S (خورشیدی) شناخته می‌شود، با کمک انرژی خورشیدی و یک باتری که با استفاده از فناوری شبکه، داده‌ها را انتقال می‌دهد، کار می‌کند.
حسگر یاد شده این اندازه‌گیری‌ها را هر دقیقه انجام می‌دهد و داده‌ها را به یک فضای ابری امن و جایی که بتوان آنها را در داشبورد Lunar Outpost یا یکی از پایگاه‌های داده به منظور تجزیه و تحلیل بارگذاری کرد، می‌فرستد.
حسگرها و نرم‌افزارها به راحتی قابل شخصی‌سازی هستند و به مشتریان امکان استفاده از آن را برای نیازهای خاص خود را می‌دهند.
برخلاف گرد و غبار روی زمین، گرد و غبار ماه به همه چیز می‌چسبد.”هریسون اشمیت” (Harrison Schmitt) یکی از فضانوردان ماموریت آپولو واکنش خود را در برابر این ماده همانند “رینیت آلرژیک قمری”که باعث عطسه ، آبریزش چشم و گلو درد می‌شود، تشبیه کرد. گرچه در نهایت علائم از بین رفت اما نگرانی برای سلامتی انسان هنوز وجود دارد.
در حال حاضر ۱۵ ایالت از Canary-S در صنایع مختلف استفاده می‌کنند. حال، محققان قصد دارند از این حسگر برای اندازه‌گیری کیفیت هوا استفاده کنند.
“چارلز لوش” (Charles Losche)، مدیر ارشد رشد و سیاست‌گذاری این پروژه گفت: صنعت نفت و گاز می‌تواند از این حسگر برای اندازه‌گیری موثر بودن کنترل‌های محیطی خود نیز استفاده کند.
این برنامه بخشی از برنامه “NextSTEP” ناسا است.